Gregor Samsa, o sabah korkunç düşlerinden uyandığında,
kendini kocaman bir böceğe dönüşmüş olarak buldu. Zırha benzeyen sırtının üzerinde
uzanıyordu, eğer kafasını biraz kaldırsaydı hafif kubbeli ve kemerlerle sert
bölümlere ayrılmış kahverengi karnını görebilirdi. Üzerindeki çarşaf onu çok
az kapatıyordu ve yataktan her an düşebilirdi. Vücudunun geri kalanıyla
karşılaştırınca çok küçük görünen bir sürü ayağı, o bakarken çaresizce sallanıyordu.
“Bana ne oldu?” diye düşündü. Bu, bir rüya değildi.
Odası biraz fazla küçük olmasına rağmen düzgün bir insan odasıydı ve tanıdık
gelen dört duvar arasında sakince duruyordu. Kumaş örneklerinin bir koleksiyonu
masanın üzerinde yayılmıştı –Samsa, bir pazarlamacıydı– ve masanın
yukarısında, yakın zamanda bir dergiden kesip yaldızlı, güzel bir çerçeve
içine koyduğu resim vardı. Resim, kürk şapka ve kürk atkı takmış, dik oturan ve
tüm kolunu kaplayan ağır kürk manşonunu izleyiciye doğru kaldıran bir
hanımefendiyi gösteriyordu.
