Böyle
olmasını istememiştim… İlk başta her şey çok güzeldi. Benim mutluluklarımdan
mutsuzluk çıkarmak konusunda ustalaştığımı görmezden gelirsek tabi. Bunun ne kadar
da yanlış olduğunu kavradığımda ise her şey için çok geçti. Tek başıma herkesi
karşıma alıyordum, açıkçası başka bir şansım olmadığını düşünüyordum. Kimlerle
mi savaşıyordum, liste o kadar kabarıktı ki; geçmiş, gelecek, şu an, çevremdeki
kimseler, kendim…
Bir
şeyleri düzeltmem gerektiğini, hatalarımdan ders alıp doğru yolda ilerlemem
gerektiğini 22 yaşımda öğrenmeye başladım. Artık mutsuzlukları mutlu etmenin
zamanı gelmişti.
Biliyorum
erkendi ama böyle olması gerekiyordu. Oldu da…
